Er zijn van die etenswaren die én lekker én gezond én duurzaam zijn. Hummus valt overduidelijk in die categorie. 
Het is zo’n naam die je op allerlei manieren geschreven ziet: hummus, hoummous of hoemoes. En ook qua uitspraak zijn er veel variaties. Ik zeg altijd ‘hoemoes’, maar in de westerse wereld schijnt het ‘hummus’ te zijn. En dat is meteen de officiële schrijfwijze.
Hartig alternatief voor vleeswaren
In elk geval: ik ben er enthousiast over. Wat voor geweldig smeersel dit is, bedacht ik weer eens toen we vorige week op de camping stonden, zonder koelkast. Ik kon mijn geluk niet op toen ik in de plaatselijke Dirk verschillende soorten hummus in de aanbieding zag liggen. En ook de kinderen waren er blij mee – al willen die er vaak nog een plakje Hollandse boerenkaas bovenop (ze zijn een tikje verwend op eetgebied).
Hummus is helemaal plantaardig en bederft dus niet zo snel. Bij de broodmaaltijd is het een heerlijk hartig alternatief voor vleeswaren. Het is kant-en-klaar te krijgen (bv. van Sabra en Meze), smakelijk en ook nog eens gezond: rijk aan eiwit en vezels (zie de uitleg van de Bruinebonenbende), en vol vitamines en mineralen. Dat is te danken aan de basis van kikkererwten, die heel voedzaam zijn en voor langere tijd verzadigen.
‘Make hummus, not war’
Hummus komt oorspronkelijk uit de Levant (Arabië). Tegenwoordig is het populair in het hele Midden-Oosten, met Israël en Libanon als fervente hummus-bereiders. Hummus verbindt de hele regio, wat ooit heeft geleid tot een film met de aansprekende titel: ‘Make hummus, not war’.
De klassieke hummus bestaat uit gepureerde kikkererwten, op smaak gebracht met tahin, olijfolie, knoflook en citroen- of limoensap. Maar met het basisrecept valt eindeloos te variëren. Op het ‘Freshtival’ van Hello Fresh! dat ik eerder dit jaar bezocht, kon je wel tien soorten krijgen, waaronder met bietjes en mierikswortel en met zongedroogde tomaat. En tegenwoordig worden ook purees van andere bonensoorten als ‘hummus’ aan de man gebracht.
Perfectie
Zelf kikkererwtenpuree bereiden heb ik nog nooit gedaan. Daar ga ik verandering in brengen! Het recept ziet er eenvoudig uit, al is het hummus-maken een ambacht dat tot in perfectie kan worden doorgevoerd, vooral om de goede substantie te krijgen. In Libanon zijn zelfs koks die zich helemaal hebben toegelegd op hummus. In Amsterdam zit er trouwens ook eentje. En een liederlijke lofzang op de hummus? Die bestaat vast. Maar anders houd ik me aanbevolen die te schrijven!
Vind je dit artikel interessant? Je kunt het delen!
