Gisteren was ik weer bij de Bloedbank. En daar zag ik ze weer liggen: de ‘echte Enkhuizer Glaçé volgens origineel recept’, beter bekend als de roze koek. Terwijl ik naar de vernieuwde verpakking zat te kijken, borrelden er allerlei vragen in me op.
Hoeveel donoren zouden zichzelf na hun donatie ‘belonen’ met zo’n koek? Wat zouden überhaupt de populairste snacks bij de Bloedbank zijn? En wat is er eigenlijk ‘Enkhuizer’ aan de koek?
Ik kijk bij de ingrediënten. Lupinemeel wordt genoemd, dat is wel bijzonder. Werd lupine niet verbouwd in de Flevopolder, onder andere voor vleesvervangers? Een rijtje E-nummers, onder andere voor de kleur, en jawel, geharde plantaardige (palm)olie. Was dat niet nog ongezonder dan verzadigd vet? Al met al is een koek goed voor 234 kcal. Hoeveel calorieën heb je eigenlijk nodig om die gedoneerde halve liter weer aan te vullen? En waar komt die palmolie vandaan, zou die wel een beetje duurzaam tot stand zijn gekomen?
Op de verpakking wordt een website genoemd: www.EchteEnkhuizerKoek.nl. Dat is er een van weinig woorden. Ik zie grote afbeeldingen van ‘Jodekoek’. En van de per koek verpakte glacés ‘voor onderweg’. Doorklikken lukt niet. Daar word je dus niet wijzer van. Er is wel een contactformulier waarmee je vragen kunt stellen. En je kunt aanvinken of je op de hoogte wilt gehouden van het laatste nieuws van Koninklijke Peijnenburg B.V. Aha, dat is kennelijk de eigenaar van het merk Echte Enkhuizer.
Ik wil maar zeggen: een enkele koek kan al veel inspiratie voor verhalen opleveren. Wat zou de Bloedbank trouwens tegenhouden om een fruitschaal neer te zetten voor hun donoren? Het is toch alweer een jaar geleden denk ik dat ik die suggestie deed, die toen met enig enthousiasme leek te worden ontvangen. Maar dat is weer een ander verhaal. Nu eerst koffie. Met koek 😉
Vind je dit artikel interessant? Je kunt het delen!
